morethanthewoman

.. za bratem. Przegapilam jego najlepszy wiek. A gdy dzwonie i slysze za kazdym razem nowe wypowiedziane przez niego slowo, teskno mi jeszcze bardziej. Bo chcialabym zobaczyc jak to mowi. I chcialabym zobaczyc jak sie smieje. Chcialabym go przytulic, usciskac mocno i wycalowac za caly rok stracony. Moj i jego.

A i owszem, są. Bo po jaki.. potrzebni są nam ludzie wciąż żyjący w kłamstwie, co więcej, wplątujący innych ludzi w owe kłamstwa, i co jeszcze więcej, twierdzący, iż to Ci wplątywani żyją w kłamstwie, kłamstwie, które tak na prawde wymyślone zostało przez tych zbędnych. I Ty masz świadomość, że takowe kłamstwo nie istnieje, że Ty w nim nie żyjesz, ale w pewnym momencie już sam się gubisz. Tacy ludzie powinni zostać zmieceni z powierzchni ziemi, bo w przeciwnym wypadku, Ci normalni sami siebie zmiotą z niewytrzymania. Taka jest właśnie sprawiedliwość.

Chłopak powiedział mi, że lubi seks z nieznajomą. A teraz stwierdza, że myślał, iż mówię o przeszłości, albo że mnie nie zrozumiał... Co o tym sądzicie? Bo ja mam jedno zdanie, którego już chyba nie zmienię.

Ciężko mi złapać oddech, serfuję po internecie, oglądam filmy i relaksuję się, gdy tak na prawdę powinnam już spać. Ale zwyczajnie nie mam na to czasu wcześniej. To najbardziej mi się nie podoba. I mam tak mało czasu dla swojego ukochanego, że aż żal mi serce ściska. Każdy mój dzień to nieustanny bieg, bez czasu na przerwę, bez czasu na oddech, bez czasu na cokolwiek i dlatego też On czasami czuje się zaniedbany, niekochany, niedopieszczony. I wtedy pojawia się pytanie czy ja go wciąż kocham. A ja kocham, po prostu czasem nie mam okazji by to okazać. Ale kocham.

Jestem z siebie dumna, że w tak młodym wieku pracuję sama na siebie i tak wiele osiągnęłam, ale czasem po prostu zastanawiam się, jakby to było być wciąż pod opieką rodziców i czasem mam marzenia o powrocie do dzieciństwa, życia beztroskiego. Bolą mnie plecy i nogi, jestem zmęczona i powinnam iść spać, a jednak chcę napisać tę notę i obejrzeć jakiś film, bo po prostu szkoda by mi było straconego dnia, gdybym od razu się położyła spać. Praca, praca i jeszcze raz praca. A gdzie chwila dla mnie? Ta chwila musi być, każdego dnia. Bez wyjątku. Dobrze, że nie jestem pracoholikiem, choć czasami chciałabym, bo ten się cieszy nadmiarem pracy, a nie męczy. I przydałby mi się porządny masaż, zatem przy najbliższej wypłacie powinnam sobie takowy zafundować. 10 funtów to nie taka strata, zwłaszcza, że nie proszę o masaż codziennie.

Pozdrawiam wizytatorów!